بررسی آسیب روانی مراجعین درمانگاه های پوست شهر ساری، سال ۱۳۸۳

سابقه و هدف: سلامت روانی از موضوعات مهم اجتماعی و علمی بوده که بیماران مبتلا به بیماریهای جسمی در معرض خطر جدی آن قرار دارند و در این میان بیماران پوستی به دلیل ارتباط مستقیم پوست با محیط خارج بیش از سایر بیماران در معرض اختلالات روانی هستند. این مطالعه با هدف بررسی اختلالات روانی بیماران پوستی مراجعه کننده به درمانگاه های پوست شهر ساری انجام گرفته است.مواد و روشها: در این پژوهش توصیفی تعداد 404 بیمار پوست شهر ساری با استفاده از پرسشنامه دو قسمتی؛ ghq-28 و مشخصه دموگرافیک – پزشکی مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده به صورت توصیفی و با کمک آزمون مربعات و نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی افراد مراجعه کننده به درمانگاه 28.72 سال بود که 39.4 درصد آنها مشکوک به اختلال روانی بودند. شیوع اختلالات روانی در گروه سنی 55-46 سال (52.6 درصد)، زنان (41.2 درصد)، مجردین (40.8 درصد)، ساکنین روستا (46.2 درصد)، نمونه های بی سواد و کم سواد (62.5 درصد)، بیکار (58.7 درصد)، نمونه های با سابقه مثبت بیماری اعصاب و روان (65.8 درصد) و با ضایعات منتشر پوستی (63.6 درصد) بیش از سایر گروه ها بود. از بین بیماریهای پوستی آکنه (28.2 درصد)، اختلالات رنگدانه پوست (20 درصد)، آلوپسی آندروژنیک (7.4 درصد) و درماتیت ها (6.7 درصد) بیشترین شیوع را داشتند. مبتلایان به درماتیت (44.4 درصد) بیشترین اختلال روانی را شامل شدند، آکنه (43 درصد) و اختلالات رنگدانه پوست (42 درصد) در رتبه های بعدی قرار گرفتند. بین اختلال روانی با شغل، سطح تحصیلات، سابقه مثبت بیماری روانی ارتباط معنی داری وجود داشت. طول مدت بیماری پوستی، نوع بیماری پوستی، و محل ضایعات با اختلال روانی ارتباط نداشت.استنتاج: موارد مشکوک به اختلال روانی در مقایسه با مطالعات انجام شده بر روی بیماران پوست در خارج از ایران و همچنین در مقایسه با بررسی های انجام شده پیرامون شیوع اختلال های روانپزشکی و وضعیت سلامت روان در افراد 15 ساله و بالاتر در ایران نیز از شیوع بالاتری برخوردار بود. نتایج این تحقیق ارتباط اختلالات روانی با بیماری های پوستی را بیش از پیش روشن می سازد و در نظر گرفتن عوامل روانی را در درمان موثر بیماریهای پوستی برای متخصصین پوست متذکر می شود.